Door de Lens van Ankie: 'Ik kan het niet laten'
Utrecht - “Waar haal je toch elke keer die inspiratie voor die stukjes vandaan, Ankie?", vraagt iemand mij tijdens het gala van de Sportprijs Utrecht in het Beatrix theater. We staan tussen de coulissen waar ik een kijkje achter de schermen mag nemen. Vanachter het grote kleurrijke theaterdoek horen we het geroezemoes van het naar binnen schuifelende publiek in de zaal. Aan onze kant van het doek neigt de sfeer richting naar chaos.
Regie, technici en presentatoren lopen druk pratend kriskras door elkaar heen. De techniek wordt nog een laatste keer gecontroleerd. Licht? Check! Geluid? Check! Alles werkt. De gasten proberen intussen hun rust te bewaren. Adem in, adem uit. Ze bereiden zich in stilte voor op wat gaat komen. Overal verhalen.
Het begint, net als bij fotograferen, met kijken. Soms is het een ingeving uit onverwachte hoek. Op andere momenten voel je het al van verre aankomen. Vandaag wist ik het zeker: er komt een mooi verhaal. Rotterdam. Ahoy. Nederlands grootste tennistoernooi. Edoch, het werd zo’n dag waar Murphy met al zijn wetten een puntje aan zou kunnen zuigen.
Geen Lens vandaag? Toch wel!
Na draaiende strandballetjes op mijn computerscherm, een nerveus knipperend oranje benzinelampje in de auto, langzaam rijdende werk-aan-de-weg files, een niet-werkende parkeer-QR-code, bleef er nog precies 5 minuten over om een verhaaltje te schrijven. Onbegonnen werk.
Ik leg me er bij neer. Voor nu neem ik genoegen met de beelden. Er is genoeg te zien. Botic van de Zandschulp onze trots uit Veenendaal slaat met zijn compagnon Tallon Griekspoor de ene na de andere bal over het net. Een enerverende wedstrijd in een immense blauwgroene hal. Niet gewonnen, wel genoten. Woensdag mag hij weer. Een inspirerende week vol tennis ligt voor me. Met een camera vol beelden en een hoofd vol verhalen elke dag weer naar huis.
Uren later. Middernacht. Thee, koekjes, Emmylou Harris zachtjes op de achtergrond. Eindelijk vind ik de rust. De redactie ligt al lang op één oor. Pling, mijn computer doet het weer. Het is te leuk. Ik kan het niet laten.
