Door de Lens van Ankie: Diede of Botic? Diede!

Eerst waren daar de berichten over Botic van de Zandschulp. Dat Botic in staat is om op belangrijke momenten boven zichzelf uit te stijgen, weten we sinds hij zich eerder dit jaar plaatste voor de tweede ronde van Wimbledon. Zelf heb ik hem vlak daarvoor zien spelen bij het ABN AMRO World Tennis Tournament. Speciaal voor hem ging ik naar Rotterdam. Ik was nieuwsgierig naar die tennisser uit Veenendaal die zichzelf, toen nog bijna onopgemerkt door de buitenwereld, een pad aan het banen was tussen al die grote tennisnamen.

Nou ben ik geen kenner, dus het spel ontging mij af en toe, maar wat me wel opviel, was de jongensachtige gretigheid die hij uitstraalde. Wat er ook gebeurde, goede ballen, slechte ballen, bij elke nieuwe service stond hij klaar alsof het de opening van de wedstrijd betrof. Elke kans probeert hij te grijpen. Keer op keer. Die blik in die ogen. Prachtig om te zien, mooi om te fotograferen. En nu, zeven wedstrijden achter elkaar wint hij in het land van de ongekende mogelijkheden. Zijn pad eindigt pas bij de kwartfinale. Voorlopig. Want het is natuurlijk niet de vraag of we nog meer van hem gaan horen, maar wanneer.

En toen was daar alsof het nog niet genoeg was ook Diede de Groot. De rolstoeltennister uit Oudewater. Al jaren behoort zij tot absolute top van de tenniswereld. Maar wat ze nu heeft gepresteerd, is ongelooflijk: Australian Open, Roland Garros, Wimbledon, Paralympische Spelen en afgelopen weekend; het US Open. Ze won ze allemaal. Een Golden Grand Slam. Zo knap, daar zijn geen woorden voor. En daarom een foto van Diede. Niet in actie, dat kennen we wel, maar feestelijk uitgedost, gemaakt tijdens het laatste Sportgala.
Het harde werken zit erop. Het genieten mag beginnen. Tijd voor een feestje. Voor allebei!