Noodkreet in dichtvorm werkt: Valentijn dreigde dakloos te worden maar heeft een huis in Utrecht

Valentijn van Urk op de Dichtersdag 2022. Naast hem staan (links) twee juryleden, en (rechts) Fred Penninga, lid van het Utrechtse Stadsdichtersgilde.
Valentijn van Urk op de Dichtersdag 2022. Naast hem staan (links) twee juryleden, en (rechts) Fred Penninga, lid van het Utrechtse Stadsdichtersgilde. © De Salon van Weleer
Utrecht - Op een onorthodoxe manier slaagde Valentijn van Urk (37) erin om tóch een huis in Utrecht te vinden. Omdat hij vanaf komende maand dakloos dreigde te worden, schreef hij een gedicht aan burgemeester Sharon Dijksma. De aandacht die hij daarmee voor zijn situatie creëerde werkte: Valentijn heeft onderdak gevonden bij een hospita in de Utrechtse wijk Lombok.
"Ik zou niet zeggen dat iedereen een persbericht en een gedicht moet schrijven," grapt Valentijn, "maar ik wil huurders wel meegeven: lees je goed in in je rechten. Je hebt veel rechten als huurder, daar heb ik me op kunnen beroepen. Daardoor stond ik niet binnen twee weken op straat en had ik nog tijd om iets te vinden."
Dat was nog wel even spannend. Valentijn dreigde vanaf september 'economisch dakloos' te worden: wel een baan en inkomen, maar geen dak boven zijn hoofd.

Hospita

Omdat hij amateurdichter is, besloot hij zijn prangende boodschap in een gedicht te gieten. En wat hij niet verwachtte, gebeurde uiteindelijk toch: dankzij alle media-aandacht en commotie werd hij benaderd door een hospita. "Ik had de hoop eigenlijk al opgegeven."
Verder had Valentijn eigenlijk alle opties al uitgespeeld. "Ik had zelfs bij de crisisdienst van de gemeente aangeklopt. Die konden niets voor mij betekenen, want ik heb werk en ik had ook geen urgentie. De verhouding tussen huurders en verhuurders, zeker in de vrije sector, is volledig scheefgegroeid. Sommige verhuurders en makelaars maken misbruik van het systeem."

Afbreken

Meerdere keren bezichtigde Valentijn een woning. "In sommige gevallen nemen ze achteraf niet eens de moeite om te melden dat je het niet bent geworden. Omdat ik een alleenstaande man ben, heb ik het gevoel dat er op me wordt neergekeken. Dat ik niet in het plaatje van huisje-boompje-beestje met vrouw en kinderen pas."
Vanmiddag overhandigt Valentijn zijn gedicht aan Dennis de Vries, wethouder Wonen. Hij is blij dat de gemeente aandacht heeft voor zijn situatie. "We hebben gelukkig wel wat opgebouwd in Nederland. Laten we dat nu niet afbreken."
© Valentijn van Urk

Woningnood

Een wetboek, een man,
ze doen wat er kan
maar hemel,
wat is er een potje van gemaakt.

Nooit werd er zoveel gekraakt.
Wie kijkt er weg, kijkt er toe,
kijkt hoe de volgende
dakloze vlucht

in een systeem dat zichzelf
van binnenuit uitholt,
de ellende uitrolt
over de stad.

Wonen een recht, is gezegd
maar recht kan ook krom zijn
langs verlegde Rijn,
waar nog een enkeling zucht.

Burgemeester, moeder,
laat uw kind toch niet stikken,
eigen wonden likken;
doe toch eens wat.