75 jaar revalidatiecentrum De Hoogstraat: 'Mensen pakken hier hun leven weer op'

© RTV Utrecht / Iris Tasseron
Utrecht - Midden in een woonwijk vlakbij het Wilhelminapark in Utrecht staat een groot betonnen gebouw met opvallende gele raamkozijnen. Het is het gebouw van revalidatiecentrum De Hoogstraat dat sinds 1948 bestaat. 75 jaar De Hoogstraat dus en dat wordt het hele jaar gevierd.
Het centrum is ooit begonnen in Huize De Hoogstraat in de bossen van Leersum en heette toen nog een rehabilitatiecentrum. In 1987 verhuisde het centrum naar de Rembrandtkade in de stad Utrecht waar het nu al jaren zit. Maar wat gebeurt er allemaal binnen in het centrum? Wie kunnen daar terecht? In de serie Bij De Hoogstraat portretteert RTV Utrecht verschillende revalidanten en ook een revalidatiearts.

De Hoogstraat heeft een bed voor 120 mensen om te revalideren, waarvan 19 voor kinderrevalidatie. Jaarlijks betekent dat dat er zo'n 600 revalidanten klinisch worden behandeld. Poliklinisch worden jaarlijks zo'n 6000 mensen geholpen. Mensen kunnen tijdelijk opgenomen worden bij ernstige aandoeningen zoals een dwarslaesie of na een herseninfarct.

In onze serie Bij De Hoogstraat lees je deze week de verhalen van revalidanten en een revalidatiearts.

Tijs

Zo verblijft de 17-jarige Tijs al sinds mei vorig jaar in het revalidatiecentrum. Hij liep een dwarslaesie op na een duik in het water. Nu zit hij in een rolstoel. "Ik heb de eerste twee maanden niet kunnen praten. Dat was een heel onduidelijk gefluister. Ik kan links een beetje mijn pols bewegen en rechts mijn hand een beetje en verder eigenlijk niets."
Inmiddels kan hij af en toe een weekend naar huis in Drenthe, wil hij graag zijn havo afmaken en hoopt hij een minder logge rolstoel te kunnen bedienen zodat hij weer zelfstandig naar zijn vrienden kan gaan.
Meer lezen over Tijs zijn verhaal? Dat kan hier:

Jan-Willem

Jan-Willem Hueting heeft een herseninfarct gehad vorig jaar zomer. Sindsdien heeft hij afasie en kan hij soms niet meer zo goed op de woorden komen die hij wil uitspreken.
Hij is 40 jaar oud en geschiedenisleraar. Langzaamaan probeert hij zijn vak weer op te pakken. "Mijn vak is mijn passie en daar ga ik niet zomaar even afstand van nemen. Nee, nog niet. Wat mij betreft ook nooit. Ik ga weer terug voor de klas."
Wil je weten hoe Jan-Willem zijn leven weer opbouwt? Lees hier zijn hele verhaal:

Annemieke

Ook Annemieke den Hartog heeft een herseninfarct gehad. Vijf kleine om precies te zijn, doordat ze een bloedprop kreeg na een besmetting met corona.
Ze werkte in een verpleeghuis als verpleegkundige. Nu zit ze in een rolstoel en kan ze haar linkerarm niet meer gebruiken. "Ik heb natuurlijk een lieve vent thuis zitten en twee kinderen waar je voor wil vechten. Maar het is een zware strijd", vertelt ze.
Lees hier het hele verhaal van Annemieke:

Teis

Bij het revalidatiecentrum worden ook mensen geholpen die werden geboren met een aandoening. Zoals Teis van 8 jaar. Hij is een energieke jongen die veel sport en al behoorlijk goed kan drummen.
De linkerarm van Teis is korter en heeft geen hand. Hij is er aan gewend. "Sommige mensen vragen of het pijn doet, maar het voelt gewoon net zoals mijn rechterarm. Het is eigenlijk gewoon hetzelfde, maar je kan minder en het is gewoon korter."
Teis laat zich niet tegenhouden door zijn aangeboren aandoening. Lees hier zijn hele verhaal:

Janneke

Al deze revalidanten worden begeleid door artsen, zoals Janneke Stolwijk. Ze is gespecialiseerd in dwarslaesies en ziet veel mensen jarenlang. "Ik kom mensen tegen op ongeveer één van de slechtste momenten in hun leven en dan vervolgens zie je dat mensen zo veerkrachtig zijn. Dan gaan ze hun leven weer oppakken en dat vind ik fascinerend om te zien. Wij kunnen ze daarbij een beetje helpen, maar die mensen moeten het zelf doen."
Hier lees je meer over het verhaal van Janneke: