Spakenburg viert halve finaleplaats tot de zon opkomt: 'We dachten de laatste wedstrijd te spelen'

Voor het eerst in de clubgeschiedenis plaatst SV Spakenburg zich voor de halve finale van de KNVB Beker. “Grandioos!”, schreeuwen andere supporters in de buurt van Noud. Een volksfeest barst los op de tribune op het moment dat het laatste fluitsignaal klinkt.

Of Noud al beseft dat hij bij de meest historische wedstrijd van zijn club is geweest? Nog niet helemaal. Al heeft hij wel goed door: met deze uitslag winnen van FC Utrecht, dat is bijzonder. “Het is misschien wel het mooiste moment van mijn leven”, schreeuwt hij uit.

Het feestje begon eerder op de dag in Spakenburg, toen nog met de gedachte: mooi dat we tot hier zijn gekomen.

Aan het eind van de middag druppelen de eerste Blauwen binnen op het terrein van het stadion in Spakenburg. Daar vertrekken zevenentwintig bussen richting Stadion Galgenwaard. “Eerlijk? De kans is nihil. We gaan gewoon genieten van het feit dat we al zover zijn gekomen”, antwoordt Pauline Zwaan op de vraag wat ze van de wedstrijd verwacht.

Ze is voorzitter van de supportersvereniging en sinds de loting bezig met het organiseren van de activiteiten. “Een kwartfinale spelen is bijzonder. Dat gaan we gewoon met z’n allen vieren.” In de Galgenwaard zitten tijdens de wedstrijd ruim 2300 blauwen. Omdat eigenlijk niemand een overwinning voorspelt is de sfeer heel relaxt. “We gaan straks de spelers uitzwaaien en we zien wel.”

Met fakkels, vuurwerk en veel blauwe rook zwaait langs de weg een lange rij supporters de spelersbus uit. “Uitzwaaien is traditie, maar bij deze wedstrijd willen we natuurlijk helemaal laten zien hoe trots we zijn”, zegt één van hen. “Ze hebben geschiedenis geschreven door zich voor de kwartfinale te plaatsen. Nu gaan wij mee om ze door die wedstrijd heen te helpen.”

Achter de spelersbus rijdt de lange colonne met bussen vol Blauwen naar de Galgenwaard. In een van die bussen zit de 9-jarige Noud. “Ik ga al naar de wedstrijden zolang ik me kan herinneren”, zegt hij. Zijn hele familie is voetbalsupporter, het is hem met de paplepel ingegoten. Met een glimlach van oor tot oor zingt hij bijna de hele route het clublied van Spakenburg mee.

Geboren en getogen Spakenburger Gijs Heek (79) staat vlakbij de jonge supporter in het uitvak en kan zijn geluk vanavond niet op. “De kwartfinale spelen, dat is toch prachtig!”, glundert de trouwe supporter. “Het is echt mijn club”, zegt hij. “Het is familie, echt een hechte club. Je viert samen feest, maar als het slechter gaat sta je ook samen achter je club. Dat vind ik prachtig.” Bijna elke dag is hij bij het stadion te vinden. “Gewoon even kijken”, legt hij uit. Zo ook vandaag, al ging hij niet met de bus mee naar de wedstrijd.

“Dat is allemaal best druk, dus we gingen met de auto”, zegt hij. “Maar we konden de parkeerplaats niet vinden.” Daardoor miste hij de eerste paar minuten van de wedstrijd. “Ik was gelukkig op tijd voor de 0-1.” En vanaf dat moment staat hij met glinsterende ogen naar het voetbalveld te kijken. “Dit had toch niemand verwacht.”

En daar heeft hij groot gelijk in. “We gaan gewoon genieten van deze wedstrijd en daarna zien we wel” en “Ik ga ervan uit dat we verliezen” zijn opmerkingen die je overal hoort voor de aftrap. Het maakt de euforie bij de 1-0 voorsprong alleen maar groter.

“Dit zijn pure geluksmomenten. Daar moet je van genieten”, vindt Heek. En de avond wordt alleen maar beter en beter. De supporters klappen, zingen en springen steeds fanatieker. Terwijl de rest van de Galgenwaard tijdens de wedstrijd langzaam leegloopt, trilt de vloer van het uitvak steeds harder naarmate de 90e minuut dichterbij komt.

Het gejuich in het uitvak na het eindsignaal is oorverdovend in vergelijking met de stilte in de rest van de Galgenwaard. “Dat ik dit meemaak, dat is toch eigenlijk bizar”, zegt Heek. “Ik kan niet onder woorden brengen hoe mooi dit is.”

“Wie niet springt die is niet Blauw”, zingen Heek en zijn medesupporters als de spelers voor het uitvak het feest vieren.

Het grootste feest barst pas los in Spakenburg. Onder luid gejuich komt de spelersbus even na middernacht aan bij Sportpark de Westmaat. Als de deuren opengaan vallen spelers de fans in de armen.

Supporters zingen “wie niet springt die is niet blauw” en een optimistisch “wij gaan Europa in”. Of ze dat echt geloven? “Je zou zeggen van niet, maar we dachten ook de laatste wedstrijd in de beker te spelen vanavond”, zegt een uitzinnige fan. “Wat er vanavond is gebeurd, is met geen pen te beschrijven. We gaan dit vieren. Tot de zon opkomt.”