Utrechtse wake voor Iran op het Domplein: 'Toon solidariteit met je Iraanse buren en kom even langs'

De organisatie van de wake op het Domplein in Utrecht.
De organisatie van de wake op het Domplein in Utrecht. © RTV Utrecht / Robert Jan Booij
Utrecht - Dansen, lachen en jezelf zijn. Het zijn drie heel simpele dingen in het leven maar voor de vrouwen in Iran is het allesbehalve dat. De laatste weken staan ze op tegen het islamitische regime in het land om daar verandering in te brengen. Ze strijden voor vrijheid, azadi, maar doen dat met gevaar voor hun eigen leven. Om de Iraanse vrouwen een hart onder de riem te steken wordt er vanavond een wake gehouden op het Utrechtse Domplein en dat is hard nodig volgens de mensen die de bijeenkomst in de binnenstad organiseren.
"Ik wil niet zeggen dat er weinig begrip is voor de situatie. Ik denk dat mensen niet bewust zijn van het feit dat het ons ontzettend raakt", zegt Iman Abrontan. Hij is geboren in Iran, maar woont er al jaren niet meer. Hij woont in Nederland, in Utrecht net als Pegah. "Ik merk dat het hier niet leeft. Dat ik de zorgen over mijn familie niet kan delen. Ik weet niet hoe dat komt, ik heb geen idee."
Een stukje bewustwording is daarom volgens Wim Datema, één van de andere organisatoren van het samenzijn, ook een belangrijke drijfveer. "Een belangrijk punt is daarom ook dat we er veel Nederlanders bij willen betrekken. Om bewust te worden van wat er gebeurd in Iran. Maar ook zeker voor mensen die Iraanse roots hebben en hier in Nederland wonen. Voor onze Utrechtse buren, zoals Pegah en Iman ook al wel aangeven, is het heel belangrijk dat ze toch het gevoel van steun krijgen en erkent voelen in de pijn die ze hebben."

Demonstranten, vooral jongeren, zijn woedend om de dood van de 22-jarige Mahsa Amini, halverwege september. De Iraans-Koerdische werd opgepakt door de moraalpolitie. Volgens ooggetuigen werd ze daarbij bruut mishandeld. Ze is vlak na haar arrestatie overleden nadat ze drie dagen in coma heeft gelegen.

Sindsdien is Iran al weken het toneel van sociale onrust en protesten gericht tegen de ultraconservatieve leiding van het land. Volgens opperste leider ayatollah Khamenei zijn de onlusten het werk van relschoppers en is er sprake van een vooropgezet plan.

Contact met Iraanse familie

Iman Abrontan heeft nog veel familie in Iran wonen. Goed contact onderhouden is lastig, maar hij probeert het toch. "Ten eerste is het belangrijk om te zeggen dat het mij gelukt is om met mijn neef in contact te komen. Het is niet altijd even makkelijk. Hij was heel erg verdrietig en je zag ook dat hij aangeslagen was. Het nieuws wat tot je oren en ogen komt, is toch wel behoorlijk dood en verderf", zegt de Utrechter. "Aan de andere kant biedt het ook hoop: je ziet nu hoe het volk zich aan het bewegen is. Hij zei wel dat de veiligheidstroepen ook massaal aanwezig zijn op de straten, dat het heel erg intimiderend is. Dat het een heel naar gevoel met zich meebrengt."
Een wake voor Iran op het Utrechtse Domplein

Jeugd in Iran

Een naar gevoel is ook iets wat bij Pega naar boven komt als ze terugdenkt aan haar tijd in Iran. "Ik heb er tot mijn achttiende gewoond. Op school werden wij dagelijks gecontroleerd. Er staat gewoon iemand voor de deur: die controleert je nagels en je kleding. Als het afwijkt van de voorschriften worden je ouders gebeld en dan mogen ze je gewoon ophalen en dan mag je je anders gaan aankleden. Dus met bepaalde schoenen, met bepaalde kleuren mocht je de school gewoon niet binnen. Het was voor ons normaal omdat we niks anders gewend waren."
Nu weet ze dat het ook anders kan. Maar dat gevoel van vroeger kan en zal ze nooit vergeten. "Ik kan me heel erg identificeren met de meisjes die nu op straat zijn. De boosheid, de woede, dat ze al jaren zo onderdrukt zijn voor de basisbehoeftes. Je kan gewoon niet de kleur dragen die je mooi vindt, hoe bizar is dat?"

Geen politieke vlaggen of banners

De bijeenkomst, waar geen ruimte is voor politieke vlaggen of banners, begint vanavond om 19.30 uur en zal rond 21.00 uur afgelopen zijn. Er zullen veel waxinelichtjes en kaarsen staan, borden met teksten en mensen die dus hun persoonlijke verhaal willen delen met aanwezigen en voorbijgangers. Er is geen programma wat vast ligt en dat is een bewuste keuze. De organisatie hoopt zo dat er ongedwongen sfeer ontstaat waarin mensen makkelijk met elkaar het gesprek aangaan.
Datema: "We hopen op een paar honderd mensen die komen en stiekem nog wel meer. Al zijn het er maar honderd, Het gaat erom dat we op het Domplein staan en mensen die langs lopen kunnen bereiken. Kom langs en laat je informeren over wat er daar gebeurd. Ontmoet je Iraanse buren op een andere manier en steun ze!"
Iraanse Pegah uit Utrecht: "Ik merk dat het hier niet leeft, ik heb geen idee hoe dat komt"
Utrechtse organisatie over wake voor Iran: "Toon solidariteit met je Iraanse buren en kom even langs, al is het maar vijf minuten"