Petra en Mohamed verloren hun zoon en raakten ook bijna elkaar kwijt, Abdelkader Benali schreef er een boek over

"Ilias was 12 en zat in de brugklas. Hij was heel vrolijk, nieuwsgierig en levenslustig. Echt een vrolijk jongetje", vertelt Petra in het Radio M Utrecht-programma Aan Tafel. "Hij ging na schooltijd nog even iets lekkers halen met de buurjongen. Bij het oversteken van de busbaan keek hij naar rechts, maar zag de bus van links niet aankomen en is aangereden."

Petra schreef na de dood van haar zoon alles op wat ze voelde en meemaakte. Ook schreef ze brieven naar haar zoon. Uiteindelijk ging ze met haar verhaal naar de Marokkaans-Nederlandse schrijver Abdelkader Benali. De twee ontmoetten elkaar voor het eerst in de Utrechtse Stadschouwburg tijdens een tournee van de schrijver. Na afloop maakte hij in de foyer nog een praatje met het publiek. Toen Petra naar hem toekwam, wist hij dat ze een bijzonder verhaal had.

"Ik zag meteen dat ze iets voor me had. En dat klopte. Ze had en brief bij zich en vroeg zich af of ik het wilde lezen. Ik stopte de brief tussen m'n spullen en heb het thuis gelezen", vertelt Abdelkader.

Petra wilde graag dat er een boek geschreven werd van alles dat ze had meegemaakt en haar verhaal sprak Abdelkader aan. "Er is erg veel over rouw geschreven, maar niet over biculturele rouw. Ze zei dat als iemand er een boek over kon schrijven, ik dat was. Al met al had ze zo'n 600 pagina's tekst, die ik allemaal mocht lezen. Dat was prachtig. Het waren een soort memoires."

Ook heeft de schrijver Mohamed opgezocht. Hij reageerde heel anders op de dood van zijn zoon dan Petra. "Ik ben naar hem toegegaan in Marokko. Hij wilde alleen zijn en was vooral erg boos. Uiteindelijk was het een indrukwekkende ontmoeting. Hij was op zijn eigen manier heel open en was een soort oudere oom voor me. Hij liet mij zijn oude wijk zien en we hadden een mooie dag samen", vertelt Abdelkader.

Doordat Petra en Mohamed zo anders reageerden op de dood van hun zoon, kwam hun relatie onder grote druk te staan. "Als je samen zoiets groots meemaakt, word je daar echt door getroffen. Een belangrijke verandering was dat hij naar een plek wilde gaan waar hij zich thuis voelde. Dat was Marokko. Hij wilde niet meer het hele jaar in Nederland wonen. Dat was een grote beslissing, maar ik wilde hem niet kwijt. Je houdt van elkaar en van de kinderen en dat is de basis van een relatie. Je voelt je veilig bij elkaar. Ik denk dat het onze relatie heeft verdiept. Maar dat heeft zeven jaar geduurd."

Abdelkader is uiteindelijk vier jaar bezig geweest met het boek. "Ik wilde niet dat het sentimenteel werd. Dat is moeilijk als elke zin een mokerslag is. Ik moest me inhouden want ik wilde dat de lezer zelf dingen kon invullen. Ik wilde in het boek niet sturen", legt hij uit.

De titel van het boek - Paradijsvogel boven de Hoge Woerd – heeft te maken met de islam. Binnen dat geloof is volgens Abdelkader een paradijsvogel een soort legende: "Er is de gedachte dat kinderen niet in staat zijn tot zonden. Ze hebben een reine ziel en hoeven dus geen verantwoording af te leggen aan god en gaan meteen naar de hemel. Ze worden een paradijsvogel en zingen in de hoogste boom een lied."

Met Petra gaat het inmiddels weer goed. Ze kan weer geluk voelen; iets dat ze nooit had verwacht: "Ik begon bij mezelf met mijn verdriet en ben blij dat het op deze manier de wereld ingaat. dat mijn kind voortleeft en dat ik wat kan betekenen voor mensen."

Het boek ligt sinds deze week in de boekhandel.