Steven van Luijn (29) is geboren en getogen in de Zeven Steegjes: ‘Ik ga hier nooit meer weg’
Utrecht - “Ik heb een Dom op mijn linkerscheenbeen getatoeëerd. Haha, ja dat heb ik in Amsterdam laten doen. ‘Wat een dom idee’, zeiden ze daar. Ik heb hem laten zetten vanwege mijn voorliefde voor Utrecht. Het enige verschil met veel van mijn maten is dat ik niks om voetbal geef. Dus in plaats van dat de klok op de toren 14.30 uur (aftrap FC Utrecht, red.) aangeeft, staat-ie bij mij op 05.20 uur. Toen ben ik geboren.”
“Als het aan mij ligt, ga ik hier nooit meer weg uit de Zeven Steegjes. Het is hier gezellig, als een dorp in de binnenstad. We hebben een klein maar leuk huisje. Familie en vrienden wonen hier in de buurt. En we hebben het buurthuis. Daar komen we elke week samen voor een feestje, pingpong, sport kijken.”
Dit is de tiende en laatste aflevering van de serie #wijzijnutrecht. Vanwege de 900e verjaardag van Utrecht portretteren we in tien afleveringen tien Utrechters uit de verschillende wijken van de stad.
De serie is ook terug te vinden op onze Instagram.
Het dorpse gevoel behouden
“In de buurt is veel sociale controle. Dat is altijd fijn. We letten op elkaars kinderen, dat ze binnen de paaltjes blijven bijvoorbeeld. En het is daardoor heel saamhorig. Die sociale controle verandert wel doordat de buurt verandert. Nieuwe buurtbewoners stellen zich soms niet voor. Maar het is belangrijk om elkaar te kennen. Je hoeft niet bij elkaar op de koffie hoor. Maar we gaan ons niet gewonnen geven, dat dorpse gevoel willen we behouden.”
“Ik heb tien tattoos. In 2018 heb ik de eerste laten zetten. Een draak, op mijn rug. Ik was toen veel zwaarder, ik woog 125 kilo. Toen ben ik gaan sporten en diëten en ben ik veel afgevallen. Als beloning mocht ik die draak op mijn rug zetten. Ik heb 'm zelf getekend."
“Als ik nu foto’s uit die tijd zie, vind ik het motiverend om door te gaan. Het verschil is te zien. Ik sport nu vijf keer per week: elke ochtend voor werk. Ik sta om kwart voor 7 voor de deur van de sportschool, daarna ga ik naar mijn werk. Ben ik gelijk mijn energie kwijt.”
'Ons buurthuis is geschilderd in een unieke kleur blauw'
“Ik heb bijna tien jaar in het bestuur van het buurthuis gezeten. En ben er nog steeds bijna elke week te vinden. Begin dit jaar hebben we het helemaal opgeknapt met tien vrijwilligers. Alles gewit, de deuren blauw geverfd, een nieuw dartbord en een mega-afbeelding van de Dom op de muur. De huisschilder uit de buurt heeft een unieke kleur gemaakt voor alle deuren. We noemen het ‘sjuut-blauw’, vernoemd naar Buurthuis de Sjuut. Ja, in de Steegjes wonen allemaal praktijkmensen. Zo heb je een mooie verbouwing.”
Ik kan me voorstellen dat het voor nieuwkomers in de buurt best intimiderend is, met al die oudgedienden hier.
“In het buurthuis komen vooral mannen. En dan ook vooral de oude buurtbewoners. We zijn hier bijna allemaal opgegroeid. We hebben geprobeerd de avonden aan te passen en het buurthuis is opgeknapt. Maar ik kan me voorstellen dat het voor nieuwkomers in de buurt best intimiderend is, met al die oudgedienden hier.”
“Ook ik wil hier graag blijven. Maar ik sta al tien jaar ingeschreven en woon nu nog met mijn moeder. In ons huis heb ik een eigen verdieping met drie kamertjes. Maar het wordt wel tijd dat ik iets voor mezelf heb. Dus ik kijk nu ook verder dan de Zeven Steegjes. Op WoningNet en ook in de vrije sector. Je moet wat.”
