Stephan (56) uit Utrecht ging naar álle edities van Lowlands - en dat levert hem zo nu en dan gratis bier op

© RTV Utrecht / Evie Westland
Utrecht - 2,65 gulden, omgerekend 1,20 euro. Zoveel betaalde Stephan Okhuijsen (56) uit Utrecht voor een biertje, tijdens de allereerste editie van A Campingflight to Lowlands Paradise. Een flinke duit minder dan nu, en toch houdt de huidige inflatie hem niet tegen. De Lowlands-veteraan miste nog geen enkele editie en de muntprijs van 3,30 euro ten spijt staat hij ook dit jaar weer in Biddinghuizen.

Vandaag begint in Biddinghuizen (Flevoland) het Lowlands festival. Het wordt de 28e editie van het festival in zijn huidige vorm: A Campingflight to Lowlands Paradise. Al sinds gisteren konden de festivalgangers al op het terrein terecht, en toen stonden er al flinke files in de richting van Biddinghuizen. De afgelopen twee jaar kon het festival vanwege corona niet doorgaan. Er worden zo'n 65.000 bezoekers verwacht.

27 bandjes, hij heeft ze allemaal nog. Een plastic exemplaar van de eerste editie in 1993, een dun gevlochten bandje in het jaar daarop en daarna – in verschillende kleuren en diktes – de bandjes zoals de meeste festivalgangers ze wel kennen. Hij heeft ze doorgeknipt en met een wit elastiekbandje weer aan elkaar genaaid, zodat ze makkelijk om en af kunnen. "Ieder jaar doe ik ze weer om, zo krijg je altijd de leukste gesprekken. En soms ook gratis bier, want iedereen vindt het prachtig, al die bandjes." Kijk, de eerste tip om de inflatieprijzen het hoofd te bieden is binnen.
© RTV Utrecht / Evie Westland

Jimi Hendrix

Fun fact: de allereerste editie van Lowlands vond plaats in Utrecht. In 1967 stond de Margriethal van de Utrechtse Jaarbeurs in het teken van A Flight to Lowlands Paradise. Een luttele 10 gulden kostte het festijn. De tweede editie, in het jaar daarop, stond in het teken van een optreden van Jimi Hendrix – die niet op kwam dagen. Ook stonden er veel mensen voor de ingang te wachten, die niet naar binnen konden. De politie moest er uiteindelijk aan te pas komen.
Het duurde daarna een aantal jaren voordat Lowlands weer nieuw leven ingeblazen werd. In 1993 was het zover, toen werd de eerste editie van A Campingflight to Lowlands Paradise georganiseerd: de naam waarmee we het festival nu allemaal nog steeds kennen. Stephan was er vanaf die keer altijd bij. Maar die 'campingflight' is aan hem niet besteed. "Nee, kamperen is niets voor mij. Ik slaap dan echt niet, met al die herrie, en aangezien ik echt voor de muziek kom, is het me dat niet waard. Gelukkig is de afstand tussen Biddinghuizen en Utrecht niet zo groot. Ik rijd iedere avond gewoon weer naar huis."
Natuurlijk, zo weet hij ook wel, het heeft ook wat om je volledig onder te dompelen in het dag- en nachtleven die je als festivalkampeerder meemaakt. "Maar het nachtprogramma is niet aan mij besteed en slapen in je eigen bed en 's ochtends rustig wakker worden met een krantje is ook wat waard."

'Mainstream' Pinkpop

Tegenwoordig ontkom je er in de zomer eigenlijk niet aan: er is eigenlijk ieder weekend wel een festival, voor ieders gading. "Dat was vroeger echt niet zo. Je had Pinkpop, wat gezien werd als wat meer 'mainstream', en op een gegeven moment kreeg je dus Lowlands. Grote housefeesten waren er wel, maar die grote hoeveelheid aan festivals, dat is echt iets van de laatste jaren."
Hij bleef altijd trouw aan het festival, hoewel Lowlands ook slechtere jaren kende. "Eind jaren '90 was de sfeer een stuk minder leuk. Toen waren er veel mensen die er een sport van maakten om zo vroeg mogelijk dronken te worden en zich vooral heel agressief te bewegen in moshpits. Het was een heel opgefokte bedoening. Gelukkig heeft de organisatie daar uiteindelijk wel wat aan gedaan: ze zijn een stuk strenger op gaan treden. Mensen die zich misdragen krijgen een kruisje op hun hand: bij twee kruisjes moet je het festival verlaten. Dat heeft goed gewerkt."

Portishead

Gelukkig waren er ook betere jaren. Met als een van de hoogtepunten: het optreden van Portishead in 1998. "Het was hun laatste concert, ze vertelde op het podium dat ze zwanger was. Daarna hebben ze jaren niet opgetreden. De band was heel emotioneel, het was echt magisch."
Waar hij dit jaar het meest naar uitkijkt? "Stromae, Glass Animals en Arctic Monkeys. Van mijn dochter moet ik nog naar Aurora. Het lukte niet meer om een kaartje voor haar te bemachtigen, daar baalt ze ontzettend van. Stiekem vind ik het niet zo erg, ze is pas 14 jaar. Volgend jaar mag ze mee."
Een laatste tip voor de iets minder doorgewinterde Lowlandsganger heeft hij ook nog: "Breng een bezoekje aan de Lima. Daar staan nooit bekende artiesten geprogrammeerd, maar het is áltijd een feestje."