Anna en Eugene vluchtten met hun drie maanden oude baby uit Oekraïne: 'Tanks rolden door onze straat'

© Roel Wijngaards-de Meij
Utrecht - Het 24 februari als Anna en Eugene Kashuba vanuit het raam van hun appartement in de Oekraïense plaats Repki de Russische tanks voorbij zien rijden. Een maand lang leven ze in angst terwijl om hen heen de oorlog klinkt. Dan, eind maart, nemen ze een drastische beslissing: ze vluchten met hun dan nog drie maanden oude dochtertje Veronica. Na omzwervingen via Belarus en Polen, woont het gezin nu tijdelijk in Huis ter Heide. Daar verblijven ze op de zolder van het gezin De Visser-De Sonnaville.
Komende twee weken maken we kennis met tien Oekraïense vluchtelingen die sinds het begin van de oorlog in Utrecht zijn neergestreken. Terwijl ze hun verdriet nog niet hebben verwerkt, moeten ze in Nederland een nieuw leven proberen op te bouwen. Veel Utrechters zijn bereid om ze een handje te helpen. Documentairemaker Roel Wijngaards-de Meij volgt de vluchtelingen en maakt iedere dag een portret aan de hand van een Oekraïens woord. Vandaag het verhaal van Anna en Eugene Kashuba en hun inmiddels vijf maanden
oude dochter Veronica.
Het plaatsje Repki, waar Anna en Eugene vandaan komen, ligt op zo'n 10 kilometer van de grens tussen Oekraïne en Belarus. Die ochtend in februari dat ze de eerste Russische tanks zien rijden, begrijpt het stel dat er nu ook bij hen gevochten gaat worden. In allerijl worden schuilkelders klaargemaakt en winkels leeggekocht. Luchtalarmen gaan voor het eerst af, het leger blaast bruggen op en in de omgeving van het dorp klinken de eerste schoten.
Niet snel daarna wordt het dorp ingenomen door de Russen. Het is het erg onrustig in Repki, de bevolking wil niet bij Rusland horen en is opstandig. Anna en Eugene krijgen bezoek van Russische militairen die ze erop voorbereiden dat er wellicht gewonde soldaten bij hun in huis komen. Op de derde en vierde dag zijn er luchtgevechten boven het dorp, een vliegtuig wordt uit de lucht geschoten en stort in de omgeving neer.
De Russische soldaten stelen telefoons en waardevolle spullen, zegt Eugene. "De soldaten gingen vechten in Tsjernihiv en trokken zich terug in ons dorp, tussen de bevolking. Ze gebruikten ons als menselijk schild. De hele situatie was heel erg bedreigend.”
Het gezin Kashuba besluit daarom te vluchten. Via Belarus komen ze in de Poolse hoofdstad Warschau. Daar voelen ze zich voor het eerst een beetje veilig. Dan gaat de reis verder. Via Berlijn komt het gezin uiteindelijk in Huis ter Heide terecht bij de familie De Visser- de Sonnaville.
Anna en Eugene vluchtten met hun drie maanden oude baby uit Oekraïne
"We waren enorm geschrokken van de oorlog en hadden al een donatie aan een goed doel gedaan", vertelt Marinke de Sonnaville, "maar dat voelde toch niet heel bevredigend." Een paar dagen later gaat ze uit eten met een vriendin. "M’n vriendin zei dat haar partner en zij overwogen om Oekraïense vluchtelingen onderdak te bieden. Ik raadde haar dat direct af en zei dat ze geen idee had wat ze op haar hals haalde." Maar als ze de volgende dag zelf op het internet een oproep ziet om gastgezin te worden, verandert ze van mening. "Mijn man en ik hebben er heel even kort over gesproken en binnen een paar minuten een aanmeldformulier ingevuld."
Al de volgende avond staan Anna, Eugene en hun kleine Veronica voor de deur. "Het gaat gelukkig heel goed", vertelt Marinke. Ook Eugene en Anna vinden het fijn om bij het vier-koppige gezin te mogen wonen. Natuurlijk hebben ze liever een huis voor zichzelf, maar na alle onrust van de afgelopen periode voelen ze zich bevoorrecht. "We maken ons soms wel zorgen dat we te veel in de weg lopen, maar ze zijn heel erg lief en gastvrij voor ons", zegt Anna. Ze hopen natuurlijk dat ze niet te lang gebruik hoeven maken van de zolderkamer want zodra het kan, gaan ze weer naar hun eigen huis in Repki.