Utrecht maait bewust middenberm met bloemen en planten plat

UTRECHT - De middenberm van de Utrechtse Croeselaan is vandaag gemaaid, tot frustratie van een groot aantal bewoners. Over de middenberm slingerde een brede strook met wilde planten en bloemen. Die is een paar jaar geleden aangelegd. Volgens de gemeente had de slinger geen uitstraling meer en moest ie daarom weg.
Bewoners Croeselaan balen van gemaaide middenberm
Jasmijn van Katwijk werkt net als velen thuis. Als ze uit haar raam kijkt, ziet ze de middenberm van de Croeselaan. Maar vandaag schrok ze zich een hoedje. "Ik zag opeens dat alle plantjes die hier ooit zijn gezaaid en eindelijk opkwamen, werden weggemaaid." Ze rende naar buiten en wist de maaiers te overtuigen het laatste stukje aan plantjes te laten staan.
De plantjes zijn een jaar of vijf geleden gezaaid als onderdeel van een opknapbeurt van de Croeselaan. Fons van Gennisse woont al een leven lang aan de laan en vertelt. "In overleg tussen de bewoners en de gemeente is er toen een plan gemaakt. Er is toen een pad gekomen in het midden voor de mensen die hun hond uitlaten. En vervolgens is er een slinger gekomen met allemaal plantjes en kruiden. En dat kwam elk jaar op."

Slinger in verval

Volgens Jasmijn zag het er schitterend uit. "Het was flink aan het bloeien." Tot vanmorgen, want toen kwam de gemeente en die maaide alles plat. Dankzij het snelle ingrijpen van Jasmijn is alleen een perkje van zo'n tien meter gespaard gebleven.
Maar dat stoppen met maaien, was helemaal niet terecht, aldus gemeentewoordvoerster Sanne Hermans. Het maaien was een bewuste actie van de gemeente. "Na de aanleg van de 'slinger' op de Croeselaan zagen we de laatste tijd dat de vaste plantenmix steeds meer in verval raakte. Onderhoud ervan werd moeilijker en de uitstraling ervan liep achteruit." En dus wordt een deel van de middenberm een gazon. Een ander deel is open gefreesd en daar zijn nieuwe planten ingezaaid, laat Hermans weten.
Eén stukje bloeiende middenberm is gered
Eén stukje bloeiende middenberm is gered © Marc van Rossum du Chattel