Arnee en Tigo (19) vervoeren vrijwillig coronapatiënten: 'Blij dat we zo de zorg kunnen ontlasten'

Aan het begin van zijn dienst hijst Arnee zich in zijn 'werkkloffie' van de dag. Een beschermend coronapak, compleet met handschoenen, bril en - niet te vergeten - mondkapje. Hij is vandaag bijrijder. "Ik zit met de covid-patiënt in de bus", legt hij uit. "Vaak zijn het wat oudere mensen, dus ik help hen ook de bus in en uit. Ik heb nauw contact met ze. Bang om het virus te krijgen ben ik niet. Ik ben goed beschermd in dat pak."

Arnee en Tigo doen dit werk zo'n twintig uur per week. Dat ze in een wereldwijde pandemie patiënten zouden rondrijden in een ambulancewagen, hadden ze aan het begin van het jaar niet gedacht. "We deden allebei vrijwilligerswerk bij Het Rode Kruis, de EHBO op evenementen", vertelt Tigo. "Toen kwam de coronacrisis en waren we hier hard nodig. Dat doe je dan natuurlijk."

Heel veel tijd om te praten hebben de jongens niet. Ze moeten snel naar het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein, waar ze een patiënt moeten ophalen: een oudere man die een paar dagen in het ziekenhuis heeft gelegen. Zijn klachten zijn afgenomen en hij mag verder herstellen in een verzorgingshuis in Houten.

Onderweg vertelt Tigo over de dingen die ze zien tijdens hun werk. "Je komt op plekken waar veel mensen niet mogen komen. Op ziekenhuisafdelingen zie ik mensen aan de beademing liggen. Dan besef je hoe ernstig deze situatie is. Dat maakt dat ik het virus ook serieus neem."

Tijdens het werk volgen de jongens nauwkeurig het protocol, als een dans waarvan geen stap mag worden gemist. "Het is ontsmetten, handen wassen, schoonmaken en weer ontsmetten", lacht Arnee. "Dat is belangrijk om de kans op besmetting zo klein mogelijk te houden. Als ik thuis ben, was ik al mijn kleren op 60 graden en neem ik een uitgebreide douche."

Vrijwilligerswerk doen geeft een goed gevoel, legt Arnee uit: "Ik ben blij dat wij op deze manier de zorg wat kunnen ontlasten. Zo kunnen zij zich richten op andere zaken, want de werkdruk is daar hoog genoeg. En ik help graag de patiënten. Het is fijn als ze goed en wel het ziekenhuis uit zijn."

Ze zijn bijna bij het verzorgingshuis. Arnee kletst acherin de bus wat met de patiënt. Die is dankbaar voor het werk dat de vrijwilligers doen. "Ja, dat is mooi natuurlijk. Je kunt niet van je familie afhankelijk zijn. Mijn dochter wordt al overbelast", zegt de man, terwijl Arnee hem het busje uithelpt.

Zulke persoonlijke verhalen raken Tigo. "We vervoeren allerlei mensen. Wat altijd mooi is om te zien, is hoe een gezin dan met open armen wacht om hun familielid weer welkom te heten. Dat is bijzonder."

Als ze de patiënt hebben afgezet, rijden Tigo en Arnee weer richting het Rode Kruis. Daar volgt een grondige schoonmaakbeurt van de wagen. Daarna gaan ze door naar de volgende klus. Tigo vindt het werk zo leuk, dat hij overweegt van studie te switchen. Hij studeert nu bouwkunde. "Het lijkt me heel gaaf om later niet met een Rode Kruis-bus, maar met een echte ambulance de Eerste Hulp op te rijden en zo nog meer mensen te kunnen helpen."